In de nacht van 30 april op 1 mei 2014 ben ik naar Noorwegen vertrokken.
Ik ben vanuit Arnhem om 05.00 gegaan. Vooraf heb ik nog even de auto volgegooid met diesel, inclusief de jerrycans, omdat dat in Nederland een stuk goedkoper is op dwaze donderdag bij Tango :)

Ik vertrok zo vroeg, omdat ik niet het risico wilde lopen om de boot te missen... Die zou ik op 1 mei hebben om 22.15 vanaf Hirtshasl, het hoogste puntje van Denemarken.

Het begin van de reis verliep goed, alles ging naar wens en volgend planning. Omdat het 1 mei was, een belangrijke dag voor de Duitsers i.v.m. dag van de arbeid, had ik veel drukte en files op de weg verwacht. Dit bleek echter niet zo te zijn... er gold zelfs een verbod voor vrachtauto's op sommige wegen, waardoor het lekker rustig was en ik flink door kon rijden.
Omdat ik toch genoeg tijd had genomen besloot ik om het lekker rustig aan te doen.

De mensen in Duitsland waren erg aardig bij de benzinestations. Ze vroegen waar ik naartoe ging en waar ik vandaan kwam. Ik heb een aantal vriendelijke mensen ontmoet op die parkeerplaatsen daar!

Eenmaal in Denemarken veranderde de weg. Het asfalt had een andere kleur en was wit met zwart vermengd. Hierdoor had ik het gevoel dat ik naar sneeuwbeeld op tv zat te kijken, en al snel was ik helemaal duizelig. Naarmate de reis voortzette begon dit gevoel gelukkig weer af te nemen en raakte ik eraan gewend.
Denemarken is een mooi, natuurrijk land, maar ook wel een heel saai land als je er zo doorheen rijd. Overal zie je geelgekleurde velden. Het deed me een beetje denken aan teletubbieland, maar dan in het geel.. Hier en daar wat heuveltjes, maar over het algemeen een vrij vlak land.
Ook ben ik maar weinig huizen tegengekomen.. Ik heb meer dieren dood zien liggen langs de kant van de weg dan dat ik mensen heb gezien daar.. doods op de weg, af en toe een auto. Op sommige punten was het wel wat drukker; vergelijkbaar met de achterhoek in Nederland, maar daar hield het dan ook wel mee op.

Ongeveer 1,5 uur voordat ik Hirtshals zou bereiken besloot ik om mijn eerste pauze te nemen. Ik had toen zo'n 8 uur aan een stuk door gereden. Natuurlijk moest ik onderweg een aantal keren stoppen om te tanken en het toilet te bezoeken, maar ik had nog geen echte stoppauze genomen. Ik kwam op een rustplaats terecht, waar het heel anders was dan in Duitsland. Er stonden enkel 2 vrachtauto's. Verder was het doodstil. Wel hadden ze de nodige voorzieningen daar. Een kraan met drinkwater, toiletten, wastafels, picknicktafels, en zelfs een afvoer voor caravans om het toilet te verfrissen.
Ik vond de rust wel prima, en besloot om daar uitgebreid mijn auto op te gaan ruimen. Ik had onderweg wat dingen gegeten en wat afval opgespaard, dus dat kon ik daar mooi lozen in een van de vele afvalbakken die daar te vinden was.
Ook wist ik dat het verboden was om brandstof mee te nemen naar Noorwegen, dus heb ik mijn jerrycans daar leeggegooid in de auto. Het meenemen van jerrycans was een erg slim idee, en achteraf baalde ik dat ik er niet meer mee had genomen. Het scheelt veel in geld en bovendien is het lastig om in Denemarken te betalen aangezien zij de Deense kroon handhaven. Natuurlijk had ik wel een creditcard, maar die werd daar lang niet bij alle tankstations geaccepteerd. Daar kwam ik achter doordat ik nergens kon betalen voor het toilet... heel vervelend als je nodig moet.
Ze weigerden zowel euro's als Noorse kronen aan te nemen.. het volk daar kwam een beetje star op mij over. Veel starende gezichten bij tankstations, maar niemand die iets zei of een lachje opzette.

Nadat ik daar even had gestaan besloot ik om verder te reizen naar Hirtshals. Natuurlijk kwam ik daar veel te vroeg aan, en sloeg de paniek lichtelijk toe toen ik hoge hekken zag staan bij de incheck poortjes.
Het zag er uitgestorven en gesloten uit. Even was ik bang dat er geen boot zou zijn en dat ik verkeerd zat.
In de verte zag ik een kantoortje, met het logo van een vis erop. Dit was niet het logo van colorline, de maatschappij waarmee ik zou gaan varen.. Toch besloot ik even te gaan kijken of ik daar aan meer informatie kon komen.
Wonder boven wonder was de deur van het kantoor gewoon open, dus liep ik naar binnen. Ik moest wel 3 lange trappen op naar boven. Op de derde trap liep ik een man en een vrouw tegen het lijf die mij ernstig verbaasd aan staarden en uiteindelijk in het Deens vroegen 'wtf' ik daar kwam doen en hoe ik binnen was gekomen.
In het Engels probeerde ik de situatie uit te leggen, maar die vrouw leek er maar weinig van te begrijpen. De man kon het een beetje volgen wat ik bedoelde en vertelde me in het Deens waar het kantoor van Colorline zat en hoe ik daar kon komen. Gelukkig lijkt Deens redelijk op het Noors en kon ik het redelijk volgen. Ik herhaalde zijn instructies een paar keer in het Engels wat hij bevestigde door te knikken. Daarna stapten ze in de auto en was ik weer alleen... de enige mensen die in dat gebied waren vertrokken...

Het viel nog niet mee om bij het kantoor te komen van Colorline. De weg daar liep heel vreemd met verplichte rijrichtingen die totaal de andere kant op gingen. Omdat het toch rustig was heb ik besloten om lekker tegen het verkeer in te gaan rijden, was toch maar 300 meter ofzo. Op die manier kon ik parkeren bij de terminal van Colorline. Daar stonden nog 3 andere auto's te wachten, allemaal met Deense kentekenplaten.
Ik liep naar de ingang van het kantoor, best een redelijk groot ding. Op de deur stonden de openingstijden in het Deens aangegeven, dus moest ik papa bellen om te vragen wat ook alweer 'donderdag' was in het Deens. De deuren van het kantoor zouden om 18.15 open gaan. Het was pas rond 16.00 dus ik moest nog 2 uur wachten...
Opeens zag ik een oude oma in haar eentje op een bankje zitten. Ze zag eruit als een clown met haar aparte make-up. Onder haar ogen had ze een wit smeerseltje aangebracht wat flink afstak tegen haar zonnebankbruine gezicht. Ik ging naast haar zitten en begon een gesprekje. Verrassend genoeg sprak deze vrouw van, ik schat een jaar of 85, vloeiend Engels en al snel vertelde ze me over haar reislust. Ze was alleen, ze zou naar Noord Noorwegen afreizen want daar was ze nog nooit geweest. Ze had alle landen in de wereld wel gezien, behalve Scandinavie. Daar had ze spijt van, want ze vond Denemarken zo mooi en rustig, dat ze het in haar jonge jaren had willen bekijken.
Na een best lang gesprek zei ik dat ik even ging slapen in de auto, ik moest nog best lang wachten voordat de boot zou vertrekken, dus vandaar..

In de auto ontdekte ik dat mijn telefoon niet belde. Ik kreeg elke keer een vaag liedje wanneer ik probeerde te bellen. Het internet deed het nog wel... Toen ik probeerde mijn telefoon op te laden hield hij er steeds mee op na 20 minuten en moest ik mijn telefoon afkoppelen en opnieuw aansluiten. Dit baarde mij zorgen, dus besloot ik mijn telefoon uit te zetten zodat ik batterij zou hebben wanneer ik in Noorwegen aan zou komen.

De tijd kroop voorbij, maar uiteindelijk gingen de grote hekken inderdaad open om half 7. Ook gingen de incheckpoortjes open en kon ik inchecken. Ik moest in rij 64 gaan staan, waar nog maar 2 andere auto's stonden. Hier heb ik gewacht van half 7 tot half 10... Langzaam zag ik hoe het steeds drukker en drukker werd. De stress sloeg even toe, omdat ik bang was dat mijn accu van de auto leeg zou zijn omdat ik mijn telefoon probeerde bij te laden al die tijd (tevergeefs) terwijl de motor uitstond. Dus startte ik om 8 uur de motor die aanbleef tot het moment dat we de boot op mochten...
In de tussentijd ontdekte ik weer het norse in het Deense volkje. Een bus met 5 jongens van mijn leeftijd stond me aan te staren, maar ze zeiden niets. Op een gegeven moment ben ik maar gaan zwaaien, maar ook daar reageerden ze niet op. En zo waren er een heleboel starende mensen die niks zeiden maar wel continu langsliepen alsof ze me in de gaten hielden...

Eenmaal op de boot geparkeerd zocht ik in de auto naar mijn elektro lader voor de telefoon, in de hoop een stopcontact te vinden om 'm op te laden aan boord. Ik had geluk en vond een stoel/bankje bij een stopcontact dat nog niet bezet was. Daar ben ik op hete kolen gaan zitten, omdat ik geen zin had om uren stil te zitten.. Ik wilde liever de boot gaan verkennen, maar een volle telefoon was belangrijker op dat moment... Er lagen wel wat foldertjes in het Noors, dus die heb ik maar gepakt. Tot er een man naar me toe kwam en op boze toon zei dat ik die niet mocht lezen omdat ik het dan eerst moest kopen.. Hij pakte het foldertje af en gaf me een ander gratis foldertje waarin alle producten stonden van het taxfree shoppen op de boot.. 2 uur later kende ik dat foldertje onderhand uit mijn hoofd.. gelukkig was mijn telefoon vol en had ik nog 2 uur de tijd om te doen wat ik wilde.
In de taxfreeshop vond ik de prijzen nog schokkend hoog. 55 euro voor een slof sigaretten is nog altijd 5,50 per pakje. En dat is de normale prijs in Nederland.. en zo was een bakje pinda's 3,25 en snoep zoals cote d^or ook rond de 4 euro per reep... Ik had best honger, maar had geen zin zoveel geld te betalen voor die onzin. In het restaurant boven hadden ze ook bijna geen eten meer omdat het al zo laat was denk ik.. ze hadden alleen nog mega grote garnalen/gamba's en smerige vis in stukken gehakt en op een broodje gesmeten..
Ik besloot dus maar terug te keren naar het bankje waar ik mijn telefoon had opgeladen. Ik begon een beetje te stressen, omdat ik helemaal niet op die boot wilde zijn. Ik kon nergens naartoe en al die rare mensen staarden me maar een beetje aan omdat ik alleen was of zo.. Op de een of andere manier heb ik mijn tijd daar uitgezongen, met een hartslag van 200 o.i.d... De rust keerde pas weer terug toen ik om half 2 's nachts in mijn auto zat te wachten tot de luiken open gingen en ik van de boot af kon rijden...
Ik was best moe merkte ik... maar dat was ook logisch; ik was al 21 uur aan een stuk wakker, waarvan ik er 12-15 had besteed aan intensief auto rijden.

Eenmaal aangekomen in Noorwegen, in het plaatsje Larvik kreeg ik opnieuw een k*tervaring. Ik hoopte maar dat de mensen in Noorwegen leuker zouden zijn dan in Denemarken.. maar helaas; bij aankomst ontdekte ik dat ze daar nog erger zijn dan in Denemarken en dat ze in Denemarken zelfs best vriendelijk waren t.o.v. Noorwegen...
Dit kwam doordat de douane me eruit pikte. Uit zo'n 350 auto's werd ik eruit gehaald, ja natuurlijk gebeurd mij dat weer...
Gelukkig had ik die jerrycans niet meer vol. Anders had ik al direct een probleem gehad..
Ik wist via de walkie talkie app nog snel tegen mijn vader te zeggen dat ik aangehouden was bij de douane. Hij gaf me als tip mee om een reisdoel te formuleren want daar zouden ze naar gaan vragen (paps had al forums over Noorwegen gelezen). Ik kon niet meer reageren. Mijn telefoon werd afgenomen, mijn autopapieren werden afgenomen en mijn ID-kaart/rijbewijs werden afgenomen.
Ik moest de auto in een loods rijden en de deuren gingen dicht...
Ik moest uitstappen en daar stonden wel 6 mannen van de douane. 2 op de achtergrond met een 4-tal grote drugshonden... 2 in het midden en 2 die mij aanspraken. Ze vroegen of ik drugs bij me had. Ik zei van niet. Ze vroegen wel 4 keer of ik er zeker van was dat ik geen drugs bij me had. Ik bleef volhouden dat ik niks mee had genomen. Toen vroegen ze of ik alcohol en peuken bij me had. Dat had ik ook niet, dus ik zei van niet.
De douane man zei 'als je liegt en we vinden ook maar 1 flesje bier, dan zit je twee weken vast in de cel, is dat duidelijk? Dus voor de laatste keer; heb je drugs of alcohol bij je?'
Weer zei ik dat ik niets bij me had...
'Dus geen cocaine of weed?' vroeg hij nogmaals...
'Nee.'
'Je kent de consequenties als je liegt?'
'Jahaaa...'
Hij reageerde niet meer.. Ik moest uitstappen en de andere twee mannen kwamen op me aflopen. Ik moest met ze meelopen naar een achteraf kamertje.. Het kamertje was net zo groot als een gemiddelde badkamer in een normaal huis. Niet erg groot dus.. ik moest gaan zitten en wachten. Ze gingen weg en draaiden de deur op slot. Ik kan daar dus totaal niet tegen en mijn paniek en claustrofobie begonnen op te spelen.
Honderden gedachtes vlogen door mijn hoofd. Ik had de auto net een maand geleden gekocht, wat als de vorige eigenaar wel gebruikte en een restje had laten liggen. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik de auto niet volledig had gecontroleerd.. maar dat was nu te laat.
Op het moment dat ik tegen het puntje van 'out' gaan zat omdat ik de muren op me af zag komen en lichtelijk begon te hyperventileren ging de deur open. Ze moesten mijn pincode hebben van de telefoon, omdat ze die gingen controleren..
Ik gaf aan dat ik het niet leuk vond hoe ze me behandelden, dat ik me een crimineel voelde, en dat ik bang was met de deur op slot..
1 man van de douane kwam tegenover me zitten en liet de deur open staan. Hij begon allerlei dingen te vragen, om me een beetje af te leiden van het hele gebeuren. Of ik familie had, broertjes, zusjes, wat voor werk ik deed, waarom ik naar Noorwegen was gekomen, wat ik gestudeerd had, welke hobby's ik had, huisdieren, enz. enz. enz....
Toen kwam die andere man erbij die me volledig begon te ondervragen, dat was de eerste man die me wel 20 keer vroeg of ik geen drugs bij me had. Voor hem vreeste ik nog het meeste... totaal geen emotie van die rotkop af te leiden, niks..
Hij vroeg inderdaad wat ik kwam doen, wat me reisdoel was enz. Ik vertelde dat ik een tante ging bezoeken, was een domme leugen maar ja ik had geen reisdoel. Ik had wel echt een Noorse tante.. maar dat had ik pas een paar weken geleden ontdekt.. ik hing een heel lulverhaal op over een verlechterde familieband en dat ik daardoor mijn nichtjes niet kende..
Ze vroegen haar adres, maar die had ik niet. Mijn tante woont gewoon in Nederland. Dus ik zei dat ik dat niet had, dat ik haar op het airport zou ontmoeten rond de 17de van mei pas, om samen de nationale dag te vieren. Toen ze hoorden dat ik van die dag wist kwam er een miniscuul klein glimlachje bij die vent...
Hij vroeg wat ik in tussentijd ging doen. Dus ik vertelde dat ik vr.nacht een afspraak had met een dj die ik van facebook kende... weer honderd vragen hoe ik hem kende, waarom ik hem kende enz. Ik vertelde over mijn portrettekening die ik gemaakt had van hem en dat we zo aan de praat zijn geraakt. Ik moest op facebook aantonen dat ik hem echt kende, dat hij echt moest spelen in de club waarvan ik zei dat hij zou spelen.. ze moesten zijn adres en telefoonnummer hebben. Ze zeiden dat ze hem gingen bellen om te controleren of we echt een afspraak had. Lekker genant... Na bijna 2 uur zeiden ze dat ik een hotel moest gaan zoeken. Het was inmiddels bijna 4 uur 's nachts dus dat zou me niet meer gaan lukken. Ik liep het kamertje uit en werd opgewacht door een stel andere van de douane. De een keek heel ernstig en zei dat hij weed had gevonden in mijn auto. Ik kreeg bijna een hartverzakking...
'Grapje' zei die vervolgens. Nou, erg leuk.. not.
Ik was blij dat ik daar weg kon..

Ik kende nog wel wat mensen uit Noorwegen die daar in de buurt van de boot woonden. Ik kon proberen of ik daar kon slapen.. maar die jongen was boos dat ik niks had gestuurd tussen 02.00-04.00 dus ik was niet meer welkom. Lekker dan..
De enige optie was in de auto slapen in een woonwijk, dus dat heb ik die nacht dan ook maar gedaan.. nadat ik alles goed had gelegd in de auto omdat de douane alles overhoop had gehaald. Om 04.45 kon ik gaan slapen in Larvik..